BO NADAL

Bo Nadal e felices días a todos. Deixade as vosas felicitacións e peticións o novo ano novo nos comentarios. " Ci vediamo el prosimo anno, BUON NATALE! "

Noite de cine

Onte non foi unha boa noite para durmir, asi que había que intentar distraerse con algo para que entrara o sono ou a lo menos despexala cacholiña. Por eso puxenme a ver duas películas que tiña por aquí.

Eran dous filmes españois, a primeira "La habitación del niño" e a outra "El lobo".

Na primeira actúan como protagonistas, Leonor Watling de sobra conocida por todos, e Javier Gutierrez que o mellor polo nome non sabedes quen é pero se vos digo que é o irmán da monxa dos "Serrano" (o mellor quedades igual ou peor, jaja), tamén fai de personaxe principal en "Un franco, 14 pesetas" (película recomendadísima, personalmente gustoume moito o tema, e como o afronta, pareceme que conta moitas realidades da emigración galega a europa). Volvendo o de antes, o filme está dirixido por Alex de la Iglesia, e ese tipo, algo de cine sabe. Película de medo a cachos, pero os que son de medo ou tensión, sono de verdade. Boas interpretacións dos protas.

Pouco máis. Recomendada, sen moito énfasis, pero esta ben ver de todo.

A segunda largometraxe, El Lobo, que de verdade é larga, dúas horas de película, pero para na se fan notar. Senon a mellor, unha das mellores películas españolas que vin. O tema basado en feitos reales, xa chega bastante fondo, pero inda por riba pouco a pouco metenche máis na trama e chegas a pensar moito en todo o que pasou con ETA e inda pasa. Bos actores, que para min fan un papelón, sobre todo alguns dos secundarios que me sorprenderon bastante. Actores principais: Eduardo Noriega (El Lobo), José Coronado, Silvia Abascal, Santiago Ramos.

Para min, moi boa película, moi recomendada. E moi bo o tema, pareceme que habería que facerlle unha homenaxe o "Lobo". Para saber máis da sua historia, aquí tendes. Recomendadisimo!

Estón vendo bastantes filmes estes meses, asi que irei falando delas de vez en cando, moitos o mellor xa as vistes pero... así tamén me podedes dicir se estades de acordo ca miña opinión ou non.


Ala!

A cociña económica

Non, non vos vou falar da cociña a onde van comer os pobres sen teito que non teñen outro sitio para comer. Vouvos mostar a cociña que se practica nas casas de estudantes da metade do mundo. E como eu vivo nunha delas aqui tamen se practica ese deporte de alto risco de envenelamento!!
Hai uns minutos o meu compañeiro de piso, Alber , que seguramente andaría na procura dunha nova receta, sinxela, rápida e económica, atopouse con isto.


BON PROVEITO! E gracias Toni, polo plato e a Alber polo enlace.

Algun día poñerei os videos cas nosas receitas! ou de como poñer a lavadora... e todas esas cousas útiles para os pisos de estudantes.


Ala!

Un pouco de historia

Recordo que en cuarto da E.S.O, a nosa profesora de ética contáranos, non sei a conto de que, unha estratexia militar soviética contra o ataque de Hitler. Mellor situamonos no tempo e nos acontecementos e despois explicovos ó que ven esta entrada.

Encontramonos entre Xuño de 1942 e febreiro de 1943, batalla de Stalingrado (Unión Soviética) na II Guerra Mundial. A actual Rusia é atacada polas tropas alemanas dirixidas por Hitler, que unha vez controlada a zona occidental da Unión, quería máis. Entre os seus obxectivos, estaban os ricos campos petrolíferos situados o sur de Stalingrado. Por mor disto comezou a que se di que é a batalla máis "sangrienta" da historia da Humanidade.



A inferioridade do exército de Stalin en armas e homes, e a aparición no exército alemán dos tanques "Panzer", fixo que este tivera que idear un plan para deter o avance das tropas inimigas. E aquí ven a historia que nos contaron na clase.

Os soviéticos adestraron unha serie de cans, habituandoos a que momentos antes de darlles de comer poñíanos a escoitar o sonido dos novos tanques alemáns "Panzer". Deste xeito cada vez que escoitaban o sonido, ían correndo cara el para recibir a súa ración de comida.

Pois ben. Con este adestramento fora dos campos de batalla, so facia falla ter os pobres cans un ou dous días sen comer, e que así fixesen o que fose para conseguila comida. Cargalos con explosivo suficiente para facer estoupar un tanque e soltalos en plena contenda donde houbese tanques inimigos. Xa vos podedes imaxinar o resultado non? Can adestrado con fame e con explosivos no lombo + tanque alemán "Panzer" cerca = can debaixo do tanque....

preparados, listos , xa! BOOM!



Esto recordame a unha campaña de concienciamento de hai anos.

Tristemente as guerras seguen... para que? non o sei.

Ala!

Aston Martin V12 Vantage RS

Aquí vos deixo unha entrada rapidiña, co enlace a unha galería fotografica, da versión RS dun dos coches dos meus soños. Máis ben dunha das marcas dos meus soños, porque calquera destes 3 Aston Martin: DB9, Vanquish S ou Aston Martin V12 Vantage RS, aceptaríaos de moi bo gusto se algún de vos se digna a ter un detalliño.

Aquí quedavos tamén o DB9 probado por Richard Hammond no programa Top Gear da televisión inlgesa. PROGRAMÓN!

E aquí probado pola competencia que no os coñezo tanto pero...tamén está ben, 5th Gear:

As caraterísticas veñen nos enlaces postos arriba, así que paso de poñelos aquí, que algo máis saben os de Km77.com que min.

Ala!

Fontes :: km77.com YouTube

Recordando

Hai uns días, concretamente nove, cumpliuse o vinte aniversario do afundimento do cargueiro Casón de bandeira panameña, na praia do Rostro, en Fisterra. Levaba nas súas bodegas mil cen toneladas de material químico inflamable e corrosivo. Por mor do choque, a carga comezou a espallarse, co conseguinte peligro de que estoupase e se formase unha nube tóxica que afectaría ós pobos da zona. Por este motivo o que naquel momento era o recén proclamado presidente da Xunta, Fernando Ignacio Gonzalez Laxe, tomou a decisión de evacuar o concello de Fisterra, e os seus veciños Cee e Corcubión. Movilizouse incluso o Exército para unha evacuación de arredor de 15000 persoas, que se trasladarían a Santiago.

Despois dunhas alarmantes e críticas horas, nas que parte do centro neurálxico da Costa da Morte estaba deixando as súas pertenzas nas mans do destino, mentres que no Casón se producían explosións químicas e morría gran parte da súa tripulación, chegou unha relativa e progresiva "calma". O Casón, estaba controlado, así como a súa carga que tardou en recuperarse completamente 4 meses, e que foi trasladada a Antuerpen, un dos orixes da mesma.

Cando todo isto sucedeu, eu e toda a miña familia, vivíamos en Cee. Tiña dous anos recén cumplidos polo que non me acordo de nada, só dun plátano que me dera unha monxa no sitio onde fomos o marchar de Cee. Pouco sei deste tema por parte da miña familia. Deberon ser momentos duros, e pouco se fala do acontecido. Pero unha cousa sei seguro, había moito medo nos evacuados. En gran parte pola desinformación que había e que aínda hoxe en día existe, xa que se pensaba que podía transportar materiais máis perigosos aínda dos que se decían.

Eu so sei, e non me preguntedes se ten algo que ver, xa llo preguntarei a meus pais, que antes de cumplir os tres anos estaba vivindo na Coruña.

Sei que este lema non se creou cando foi do Casón, pero pareceme que se debe entoar ante estas situacións.

Ala!

Fontes :: Cedre Wikipedia La Voz De Galicia

O mundo non para

Así é, o mundo non para, nin espera por ninguén. A cada minuto pasa unha cousa máis chamativa que a anterior, solo hai que botar unha ollada os xornais e ves cousas como:

Aparece el cadáver de la joven desaparecida en la ensenada del Orzán

E xa de primeiras... quedas como atontado. Cando profundizas un pouco máis les que tres persoas, de entre os trinta e os corenta anos que viñan dende Barcelona e Madrid, a unha convención de Caixa Galicia, saliran esta madrugada de "rachí" polos pubs do Orzan. As 5 da madrugada seguramente dixeronxe entre eles: "Porque non mollamolos pés no mar que o temos ahí o lado?" e ala foron todos contentos. Resultado desa fatídica idea... dous no hospital, e unha... morta. A verdade, pouco máis se pode comentar, moitos de nós, si non o fixemos, pensámolo moitas veces.

Pero como contrapartida a estas noticias sempre están as paridas. Que un preguntase "¿Como se atreven a sacala nun xornal deste nivel?", pero que che entreñen. Este o caso dunha parella da Coruña que se casará este fin de ano (aínda non entendo que ten tanto de especial como para aparecer na Voz). Como no concello da Coruña non os casan por ser a fecha que é, van casar a Culleredo (moi preto de Coruña) porque e o único sitio onde son tan pringaos coma eles... E despois claro....hoteles e restaurantes hasta os topes, ou que non reservan para esa data, así que os pobres deles van de cea o Palacio da Opera. Algunha chorrada máis como que as invitacións deronas en bolas de nadal, e que teñen sorpresas para esa noite...
Si, si, a min non me miredes así que non hai nada máis, nin morre ninguén, nin son políticos eles, nin houbo outro "Prestige"...esa é a noticia (da cal non encontrei o enlace pero non vos preocupedes que non hai moito máis.

E bueno para acabar deixovos, primeiro unha noticia do 20minutos.es que tamén... todo un país conmocionado por como o vento move un columpio, e "non move" os que están o seu lado. Será que o concepto do vento como fenómeno meteorolóxico non o teñen moi estudiado.

E o segundo un video do rico YouTube que, de verdad volo digo, non e apto para xente sensible, eu avisei.


Dixenvolo...
E todo por querer darlle unha "colleja" a outro rapaz.

Ala!

Fontes:: La Voz de Galicia, 20minutos.es, YouTube

Recoñezo a miña perdición

Comezo este blog con un dos temas que máis me gusta... as Camisolas!

Gustame calquer tipo de camisola, poden ser de Pull&Bear (o que máis e o que menos ten algunha) e todas estas tendas de Inditex, ou pode ser do mercado, ou de publicidade, sempre lle sacarei partido.

Pero hai un tipo de camisolas "especiais" que son as que máis me atraen, aquelas que teñen un deseño orixinal, e ás veces de producción limitada. Aficioneime xa hai un tempo a páxinas web que se adican a isto, comezando por SetaLoca.com, que iniciou distribuindo dende Barcelona so camisolas, ata o dia de hoxe no que xa vende mochilas, roupa interior femenina e masculina, e algun articulo máis que veredes na páxina. Pouco a pouco, fun encontrando algunhas máis como OnceVaras.com (que xa levan un tempo ca web en mantemento), ReiZentolo.com que tamén ten outras cousas moi orixinais, Kukuxumusu estes vascos que xa son moi coñecidos a nivel nacional, e a última que coñecín, Pampling.com.

E para o final deixei as máis especiais. Son dúas tendas da Coruña onde a maioria dos deseños están adicados a esta cidade, ou relacionados con ela.

A primeira e Nicetrip, que ten unha grandísima variedade de deseños feitos por Lezcano (creador da bandeira de Galicia coa vaca) na súa tenda do barrio de Monte Alto na rúa Curros Enríquez, 29 baixo. Cando poidades ide vela porque tamen son ideais para regalos. Aquí vos deixo un video dun desfile moi informal que fixeron o ano pasado na Pasarela Parrote.

A segunda é Chukelo.com. Esta web é... a verdade e que non sei como explicala para que vos podades facer unha idea...e boísima, simplemente visitadea, sobre todo aqueles que entendades o "idioma" Koruño. Prestade atención as traduccións que fan na paxina principal do tipo: "desings/movidas" ou "help?/cóskate".

Calquera delas merece a pena. Non son tan baratas como as de Pull pero tamén o material sempre é de mellor calidade.

Ala!

Declaración de principios

Pois aqui ando eu metido nunha das miñas. O que pretendo con este blog non é nin mais nin menos que pasalo tempo eu, e se pode ser facerllelo pasar ben os que o lean. Para os que non me coñezan, aínda que escriba en galego (tamén un reto para min) nin son nacionalista nin na polo estilo, simplemente son un enamorado da miña terra, as suas costumbres, e o seu patrimonio. Se antes xa me gustaba, agora que estou non nun breve exilio, sei todo o que o podo botar de menos, por eso isto tamén me servira para estar máis en contacto con Galicia.

Pero non todo será falar de Galicia, escribirei sobre cousas que me pasan no cotián, aquelo que encontre curioso por internet, pensamentos que teña, e todas esas chorradas que se poñen hoxe en día nos blogs personais. Tampouco fai falta que explique todo non? Unicamente dicir que o nome do blog e como dicir que aqui vai haber de todo, como na botica, porque así é o Cabanel do meu avó.

Ala veña, a correr!! pasadeo ben mentres estedes fedellando por aquí!!

Un saúdo